Lepik smołowy

img17 (18)Lepik smołowy do celów budowlanych. Otrzymywany jest przez destylowanie smoły surowej węglopochodnej i stopienie paku z olejem smołowym albo smołą destylowaną, smołą preparowaną lub zaprawą smołową z dodatkiem wypełniaczy. Niedopuszczalne jest stosowanie do fabrykacji lepiku smołowego smoły drzewnej, torfowej lub z węgla brunatnego. Lepik smołowy do celów budowlanych powinien wykazywać przede wszystkim (w praktycznym zastosowaniu) odpowiednią przyczepność, spływność i elastyczność. Poza tym winien przy badaniach laboratoryjnych odpowiadać następującym wymaganiom: c. wł. w temperaturze 25°C od 1 do 1,25; temperatura mięknienia 40—45°C; lepkość (wiskoza) 35—40°E; wygląd — w temperaturze 20° stan półpłynny lub stały o powierzchni przełomu gładkiej i błyszczącej; kolor na płytce szklanej ciemnobrunatny, jednolity, bez pęcherzyków i grudek; zawartość wody wagowo najwyżej 1%; zawartość innych składników tolerowanych od 4 do 6%; (najwyżej). PN przewiduje dwa gatunki lepiku smołowego, które nie są jednak wyraźnie podawane przez dystrybutorów i odróżniane przez zamawiających. Lepik smołowy używany jest do lepienia papy dachowej smołowej oraz do izolacji przeciwwilgociowych przy wykonywaniu robót ciesielskich (do smarowania drewna masą lepikową na gorąco) itp. Poniżej podaje się ważniejsze normy zużycia. 1. Roboty dekarskie : a) przy kryciu dachu drewnianego jedną warstwy papy smołowej w nakładkę — 0,5 kg na 1 m2 dachu, b) przy kryciu dachu drewnianego dwiema warstwami papy smołowej w nakładkę — 1,5 kg na 1 m2 dachu, c) przy kryciu dachu drewnianego dwiema warstwami papy smołowej (spodnia warstwa w nakładkę) w tym wierzchnia w listwy trójkątne — 1,5 kg na 1 m2 dachu. 2. Roboty izolacyjne: przy zakładaniu izolacji przeciw wilgoci i wodom napierającym (w zależności od rodzaju prowadzonej roboty) — 0,2, 0,3, 0,9, 1,7, 2 do 2,6 kg na 1 m2 wykonywanej roboty.