Czerwień żelazowa. Synonim: minia żelazna. Należy rozróżniać czerwień żelazową naturalną i sztuczną. Pierwsza uzyskiwana jest z rud, druga zaś z odpadków przemysłowych ;(synonim: „caput mortuum”). Wykazują one następujące własności: zawartość tlenku żelaza co najmniej: naturalna — 55%, sztuczna — 90%, zawartość związków wapnia i magnezu najwyżej: naturalna — 5%, sztuczna — 1%, zawartość gipsu najwyżej po 1%, c. wł. naturalna — 3—5,2, sztuczna — 3,8—5,3, liczba olejowa 15—60. Czerwień żelazowa naturalna posiada dużą siłę krycia i odporność na wpływy atmosferyczne. Czerwień żelazowa sztuczna posiada bogatą skalę odcieni barw i jest w technice malarskiej szerzej stosowana od czerwieni naturalnej. Do farb antykorozyjnych należy stosować jednak wyłącznie czerwienie naturalne. Czerwień żelazowa nie powinna zawierać domieszek .barwników organicznych. Użyta jako farba na spoiwie pokostowym, wysycha stosunkowo wolno, lecz nadaje powłoce malarskiej wyjątkową trwałość. Powłoka tego rodzaju nadaje się na żelazo i drzewo, z tym że z biegiem lat następuje jej stopniowe ciemnienie. Czerwień żelazową stosuje się też do farb emulsyjnych klejowych, kazeinowych, krzemianowych i wapiennych. W obrocie występują czerwienie naturalne jasne i średnie, czerwienie żelazowe 60 i 30%, „caput mortuum” i żółcień żelazowa. Poza tym B/S Farb i Lakierów dysponuje sortymentami tzw. farb cementowych na tlenkach żelaza. Farby te, odpowiadające specjalnym warunkom, stosowane są przy wyrobach z betonów szlachetnych (lastrico, sztuczny kamień), do ksylolitu oraz przy tynkach szlachetnych. Czerwień żelazowa powinna być opakowana w znakowane beczki drewniane lub w worki papierowe. Napisy na opakowaniach powinny zawierać nazwę lub znak wytwórni, nazwę produktu, Nr beczki oraz wagę brutto i netto.