Rozpuszczalniki nadają lakierom konsystencję płynną. Lakiery są przezroczyste i klarowne. Posiadają ostrą woń rozpuszczalnika oraz dużą lepkość. Powłoki lakierowe są szkliste i przezroczyste. W zależności od użytej do lakieru żywicy i plastyfikatora, powłoka lakierowa może być twarda i odporna lub krucha i niewytrzymała na działanie czynników zewnętrznych. Stopień odporności na te wpływy decyduje o zaklasyfikowaniu lakierów (do wnętrz i do użycia na zewnątrz). Lakiery tzw. chude, czyli zawierające przewagę żywic, są na ogół szybkoschnące, lakiery natomiast o odwrotnym stosunku składników czyli tzw. tłuste— są wolnoschnące. Lakiery dzielą się z punktu widzenia składu chemicznego na: olejne, nitrocelulozowe, spirytusowe, bitumiczne. Poza tym istnieją tzw. lakiery specjalne: kwasoodporne, izolacyjne, ognioodporne, wodoodporne, matujące. Lakier olejny bezbarwny „20″ do robót wewnętrznych. Jest to stop żywiczno-olejny na żywicy naturalnej lub fenolowej modyfikowanej i na olejach tungowym i lnianym, rozcieńczony do wymaganej konsystencji i zasykatywowany. Wysycha twardo, jest wybitnie odporny na ścieranie i na wodę, wytrzymuje ostrą próbę na przyczepność. Ma kolor nie ciemniejszy niż barwa 1/20 normalnego roztworu jodu w jodku potasu. Dopuszczalne jest nieznaczne zmętnienie. Powłoka w temperaturze 18—22°C jest już po 24 godz. twarda i sucha. Stosuje się na drewno zagruntowane poprzednio pokostem i nie narażone na wpływy atmosferyczne (ściany, meble i przedmioty z drzewa).