Otwieranie butelek z korkiem doszlifowanym. Na styku korka z butelką, na skutek odparowania wody, wydziela się substancja rozpuszczona, która skleja korek z butelką i utrudnia otworzenie. Należy wówczas odwrócić butelkę dnem do góry i obserwować czy powierzchnia styku korka z szyjką ulega powolnemu zwilżeniu. Gdy cała powierzchnia została zwilżona, korek łatwo daje się wyjąć. Jeżeli zwilżenie występuje tylko w niektórych częściach tej powierzchni, należy korek lekko opukać o kant drewnianego stołu lub deski, obracając równocześnie butelką. Uderzenia wykonywać ruchem łukowym tak, aby korek uderzał o drewno brzegiem swojej dolnej powierzchni. Korek można zwykle wyjąć po kilku uderzeniach. Jeżeli zabieg ten nie dał pozytywnego rezultatu, trzeba wstawić butelkę, korkiem ku dołowi, do garnka z zimną wodą i ogrzewać powoli do wrzenia. Po kilku minutach gotowania opukać korek w wyżej wymieniony sposób. Jeżeli butelka zawierała roztwór silnie zasadowy (wodorotlenek sodowy, wodorotlenek potasowy, szkło wodne), to zwykle żadna metoda nie da dobrego wyniku, a naczynie i roztwór są stracone, gdyż rzadko udaje się odtrącenie szyjki bez stłuczenia całej butelki. Łatwo wtedy o skaleczenia i oparzenia żrącym roztworem. Z tego względu nie należy nigdy przechowywać tych roztworów w naczyniach z korkiem szklanym, lecz stosować korki z gumy lub polichlorku winylu.