Przy zakupach asfaltów naturalnych zdarza się, że jedna partia różni się od drugiej gatunkiem i składem, mimo pochodzenia z tego samego źródła. W związku z tym szczególnego znaczenia nabiera badanie charakterystyki nabywanego materiału. Badanie własności asfaltu może być przeprowadzone tylko w drodze analizy laboratoryjnej. W braku komórek badawczych przy przedsiębiorstwach wykonujących roboty należy kierować próbki do najbliższych komórek badawczych przy wyższych uczelniach lub do ITB.

Przy badaniach bierze się pod uwagę następujące własnością 1) penetrację, 2) ciągliwość (plastyczność), 3) temperaturę mięknienia (topliwość) P. K., 4) temperaturę mięknienia K. S., 5) rozpuszczalność w dwusiarczku węgla oraz 6) temperaturę łamliwości (Frassa).

1.Penetracja określa twardość asfaltów . Oznacza się ją w stopniach, a mianowicie: 1° = 0,1 mm zagłębienia znormalizowanej igły przy określonej temperaturze.

2. Ciągliwość (wiskoza) jest to długość w cm, do jakiej możliwe jest rozciąganie próbki bez rozerwania, w temperaturze +25°G, przy szybkości rozciągania 5 cm w ciągu minuty.

3. Temperatura mięknienia P.K. jest to temperatura, przy której asfalt umieszczony w znormalizowanym pierścieniu, pod ciężarem znormalizowanej kuli (lub kula po przebiciu mięknącego asfaltu) dotknie dna aparatu. Pomiar temperatury odbywa się metodą P.K. („pierścień kula”), którą określa norma .

4. Temperatura mięknienia K. S. jest to temperatura, przy której 5 g rtęci przebija mięknący asfalt, umieszczony w znormalizowanym pierścieniu szklanym. Pomiar odbywa się tu metodą K. S. (Kramer — Sarnów), określoną normą

5. Rozpuszczalność w CS2 (dwusiarczek węgla) według PN świadczy o stopniu zawartości czystego bitumu w asfalcie (powinien on wynosić 96—99%) i pozwala ustalić zawartość składników nierozpuszczalnych w CS2, jak np. koks (1—4%).

6. Temperatura łamliwości jest to temperatura, przy której następuje pęknięcie cienkiej warstwy badanego asfaltu na specjalnie wyginanej blaszce metalowej. Określa się ją metodą Frassa.