Cynk a korozja. Cynk podobnie jak nikiel znajduje główne zastosowanie w przemyśle metalowym jako składnik stopów oraz jako powłoka ochronna galwaniczna lub nakładana metodą ogniową. Metal ten ulega szybko korozji atmosferycznej przy wilgotności względnej powyżej 70%. Jednak koroduje on znacznie wolniej niż stal. Cynk jest atakowany przez atmosferę zawierającą dwutlenek siarki, dwutlenek węgla, chlorek sodowy oraz wilgoć przy czym produktami korozji są mieszaniny siarczanów, węglanów oraz wodorotlenków tworzące biały osad tzw. „białą rdzę”. Cynk chroni efektywnie stal jako powłoka anodowa ulegając sam rozpuszczaniu. Podwyższenie odporności powłok cynkowych dokonywane jest z reguły przez jego chromianowanie polegające na utworzeniu na powierzchni tego metalu pasywnej warstewki o złożonym składzie otrzymanej przez zanurzenie wyrobów cynkowanych w kąpieli z chromianami lub kwasem chromowym. Korodowanie cynku jest niepożądanym objawem niszczenia elementów precyzyjnych mechanizmów, gdyż może wpływać na działanie i czułość wskazań np. aparatów pomiarowych czy innych precyzyjnych mechanizmów. Szybkość występowania pierwszych śladów „białej rdzy „zależna jest od rodzaju kąpieli galwanicznych użytych do nakładania powłoki, a także od gładkości i połysku powłok.