Farbą olejną albo barwiną nazywa się jednolita zawiesina barwidła w spoiwie pokostowym i rozpuszczalniku, przeznaczona do malowania (powlekania) powierzchni w celu stworzenia na niej tzw. powłoki malarskiej. Farby olejne otrzymuje się w wyniku odpowiedniego zmieszania składników: a) barwidła czyli farby suchej, b) pokostów lub polipokostów jako spoiwa, c) rozpuszczalników, oraz przetarcia otrzymanej mieszaniny na młynkach malarskich. Farby olejne stosowane w budownictwie powinny być z reguły produkowane fabrycznie i nabywane przez jednostki wykonawstwa budowlanego jako produkt gotowy. Wynika to przede wszystkim z tego, że fabrycznie otrzymuje się farby lepszej jakości, tj. lepiej przetarte, o lepszej rozlewności, kryciu, połysku i zdolności wysychania, a więc i o większej wydajności, a poza tym z tego, że farby fabryczne są znacznie ekonomiczniejsze z punktu widzenia zużycia materiałów. Należy wypowiedzieć zdecydowaną walkę fałszywym opiniom i przesądom zakorzenionym na budowach, jakoby przyrządzanie farb olejnych „samemu” było tańsze i oszczędniejsze niż zakup produktu gotowego. Brak właściwej aparatury, brak możliwości kontrolowania jakości sporządzonej farby, wreszcie „indywidualny” charakter produkcji farb „systemem gospodarczym” na budowie prowadzą nieuchronnie do wielkiego marnotrawstwa barwideł i rozpuszczalników, a w szczególności pokostów. W skali gospodarki narodowej jest to poważny problem, zwłaszcza z punktu widzenia deficytowości oleju lnianego. Właściwe rozwiązanie tego problemu i nauczenie terenu operowania wyłącznie farbami gotowymi — to ważne zadanie zaopatrzeniowców na budowach.