Korozja niklu

img29Korozja niklu

Korozja niklu. Nikiel należy do metali stosowanych dość rzadko jako materiał do wykonywania wyrobów metalowych lub ich części. Głównie spotykamy go w praktyce jako pokrycie galwaniczne na wyrobach ze stali, mosiądzu, miedzi, brązu itp. Metal ten przy wilgotności poniżej 70% pozostaje błyszczący i nie ulega matowieniu ani ciemnieniu. Głównym produktem korozji niklu w wilgotnej atmosferze zawierającej dwutlenek siarki jest siarczan niklu powstały wskutek reakcji tego składnika atmosfery przemysłowej lub miejskiej z metalem. Produkt korozji niklu jest przeważnie nie czystym siarczanem niklu, lecz mieszaniną o przybliżonym składzie chemicznym. Osad ten silnie przylega do powierzchni niklu tworząc ciemny film. Główną przyczyną ciemnienia niklu jest zawartość w atmosferze dwutlenku siarki, który utlenia się katalitycznie na trójtlenek siarki. Ten ostatni tworzy z filmem wody roztwór kwasu siarkowego. Z tego względu błyszczący wygląd powłok niklowych w atmosferze przemysłowej nie może być długo zachowany. Korozja niklu zachodzi znacznie szybciej, jeśli nie jest on opłukiwany przez deszcz, który zmywa korozyjnie działający zaadsorbowany film elektrolitu tworzący się na powierzchni. Z tego względu korodowanie niklu w magazynach zachodzi stosunkowo szybko. Również siarkowodór wpływa na nikiel niekorzystnie powodując w krótkim czasie jego ciemnienie. Należy zaznaczyć, że powłoka niklu, jako katodowa, przyspiesza korodowanie stali w porach i odpryskiwanie warstewki niklu od stali. Efekt ten jest mniejszy w przypadku nakładania niklu na metale nieżelazne względnie podkładowe warstwy miedzi lub mosiądzu. Porowatość może być zmniejszona przez nałożenie grubszej warstwy niklu oraz dodatkowe zabezpieczenie powłoki niklowej przez nałożenie warstwy chromu o grubości ok. 1 mikrona.