MYDŁA. Są to sole sodowe lub potasowe kwasów tłuszczowych. Podstawowym surowcem do produkcji mydła są tłuszcze roślinne i zwierzęce. Mydło otrzymuje się przez gotowanie tłuszczów lub kwasów tłuszczowych (warzenie mydła) z ługiem sodowym (NaOH) lub potasowym (KOH). W zależności od użytego ługu rozróżnia się dwa zasadnicze rodzaje mydeł; twarde (sodowe) i miękkie (potasowe). Mydło, jako sól słabego kwasu i mocnej zasady, daje w roztworze wodnym odczyn alkaliczny. Nadmiar jonów OH działa „zmydlając” na tłuszcze zawarte w brudzie, co ułatwia jego usunięcie. W zależności od przeznaczenia rozróżnia się wiele rodzajów i gatunków mydła: mydło do prania, proszki mydlane, płatki mydlanej mydła szare (potasowe), lecznicze, toaletowe, kaolinowe i inne. Mydło szare. Synonimy: mydło potasowe, mydło maziste, mydło zielone. Otrzymuje się przez działanie zasady potasowej (ługu) na tłuszcz roślinny lub zwierzęcy. Mydło szare jest to sól potasowa kwasu tłuszczowego (palmitynowego, stearynowego i innych). Należy ono do mydeł miękkich, ma postać gęstej masy koloru brunatnego lub ciemnożółtego, o charakterystycznej, nieprzyjemnej woni. W budownictwie stosowane jest’ w technice malarskiej do gruntowania ścian, sufitów, elewacji przy malowaniach: wapiennym, klejowym oraz farbami kazeinowymi. Według PN Roboty malarskie i tapeciarskie zużycie jego waha się od 0,015 do 0,03 kg na 1 m2 powierzchni, zależnie od rodzaju i koloru farby, która będzie użyta. Norma ta przewiduje również użycie mydła szarego do mycia podłóg, drzwi i okien, w ilości od 0,01 do 0,05 kg na 1 m2. Ponadto stosuje się mydło szare do mydlenia tynków (0,03 kg/ /lm2) oraz do mycia powierzchni betonów (0,1 kg/lm2).