Koks opałowy. Pali się płomieniem bezdymnym. Odznacza się w porównaniu z innymi paliwami stałymi bardzo wysoką kalorycznością. Według projektu normy PKN koks opałowy dzieli się na 8 sortymentów stosownie do wielkości ziaren. Koks opałowy stosowany jest przede wszystkim 1) jako paliwo do sprzętu i urządzeń budowlanych: pieców do podgrzewania betonu, pieców Deuba, kuźni polowych, kotlin kowalskich, kotlin do hartowania, koksowników i pieców do cięcia rur oraz jako opał do ogrzewania kwater,biur ,magazynów, hal i warsztatów, wreszcie do celów socjalnych jako paliwo uzupełniające do węgla. Koks wielkopiecowy. Rozróznia się 3 sortymenty wielkopiecowego I, II, III, zależnie od wytrzymałości i od zawartości popiołu. Koks wielkopiecowy stosowany jest w budownictwie w produkcji pomocniczej przy odlewaniu elementów żeliwnych itp. Koks odlewniczy. Produkowany jest w dwóch asortymentach: kęsy o ziarnie powyżej 80 mm i kostka o ziarnie od 64 do 80 mm. Półkoks. Otrzymuje się przy niedoprażeniu węgla w temperaturze 450-600 stopni C. Ma wartość kaloryczną zbliżoną do wartości kalorycznej koksu (około 6500cal/kg). W porównaniu z węglem dymi słabiej przy spalaniu i spala się wolniej. Stosowany jest w coraz większym stopniu jako artykuł zastępczy koksu, zwłaszcza do celów ogrzewania pomieszczeń. Koksik. Otrzymuje się jako najdrobniejszy asortyment koksu (wielkość ziaren 0-6 mm lub 0-10mm) przy przeróbce chemicznej węgla. Aczkolwiek w zasadzie koksik nie nadaje się (ze względu na wielkość ziarna) do sprzętu budowlanego ani do opalania wielu urządzeń ogrzewniczych, może on i powinien znaleźć większe zastosowanie w budownictwie niż ma to miejsce obecnie. Można go np. zużywać w kotłach c. o., stosowanych coraz częściej w jednostkach budownictwa przemysłowego oraz w niektórych kotłach parowych i paleniskach, jako domieszkę do koksu sortymentowego i jako mieszankę do węgla (procent koksiku zależy od sortymentu węgla i od możliwości obciążenia instalacji); wreszcie jako domieszkę do miału przy odpowiednim jego zwilżeniu.