Produkcja ksylolitu (skałodrzewu). Ze zmielonego magnezytu kaustycznego palonego zarobionego rozczynem chlorku magnezu otrzymuje się cement magnezjowy Sorel’a. Przez dodanie do cementu Sorela kruszywa (jako wypełniacza w postaci mączki) otrzymuje się ksylolit czyli skałodrzew; jest to materiał samowiążący, stosowany był do wykonywania posadzek w pomieszczeniach krytych (wewnątrz budynków). Posadzki ksylolitowe odznaczają się, odpornością na ogień, nieścieralnością, nieprzepuszczalnością cieplną; są wytrzymałe na ściskanie (200—300 kg/m2), lecz mało odporne na wpływy atmosferyczne, wodę, kwasy, zasady.

Elementy budynków narażone na działanie kwasów pokrywa się zaprawą kwasoodporną lub powłoką kwasoodporną, bądź też wykonywa w całości z betonu kwasoodpornego. W skład masy kwasoodpornej (ciasta) wchodzą: 1) kruszywo kwasoodporne przy zaprawach — piasek kwarcowy czysty, zawierający co najmniej 97% Si02, zmieszany w stosunku 1:1 z pyłem kwarcowym; przy betonach — pył i piasek kwarcowy jak wyżej, z dodatkiem grysu granitowego, andezytowego lub klinkierowego; przy powłokach — piasek kwarcowy zmielony na mączkę; 2) spoiwo kwasoodporne — szkło wodne przy współczynniku n = 2,5—3 i roztworze wodnym 35—38°Be (szkło wodne, jako posiadające wielorakie zastosowanie w budownictwie), 3) katalizator przyspieszający twardnienie spoiwa kwasoodpornego — fluorokrzemian sodu, opisywany dalej w niniejszym rozdziale. Składniki do ciasta kwasoodpornego, -mianowicie kruszywo, szkło wodne, fluorokrzemian sodu bierze się w proporcji 4:1:0,15. Początek wiązania ciasta następuje najpóźniej po 40 min. do 1 godz., koniec — po 12 do 16 godz. Wytrzymałość po 28 dniach (przy przechowywaniu w gorącym i chłodnym kwasić) 60 kg/cm2 na ściskanie i 18—20 kg/cm2 na rozerwanie. Zaprawy, betony lub powłoki tego typu odporne są na działanie kwasów żrących pochodzenia nieorganicznego, z wyjątkiem kwasu fluorowodorowego i fosforowego przy stężeniach do 40%. Kwasy organiczne działają na nie prawie niszcząco.