Smoły płynne mają dla gospodarki drogowej w Polsce zasadnicze znaczenie ze względu na możliwość zastosowania do konserwacji nawierzchni bitumicznych, szczególnie w okresach chłodniejszych i ze względu na prostą technikę ich stosowania. Rozróżnia się dwa rodzaje smół płynnych. Pierwszy z nich daje się rozprowadzać szczotką przy dowolnie niskiej temperaturze i może być rozpryskiwany rozpylaczem już przy temperaturze 15°C. Drugi daje się rozprowadzać szczotką dopiero przy temperaturze 30°C, zaś przy 45°C daje się rozpylać. Zastosowanie smoły drogowej zależy od jej płynności (wiskozy). Tak więc do utrwalenia powierzchniowego nawierzchni z tłucznia kamiennego, który przez intensywny ruch kołowy został mocno ubity, stosuje się smoły o niskiej wiskozie (rzadkie) dla ułatwienia wniknięcia ich w głąb nawierzchni i zespolenia cząstek warstw tej nawierzchni. W celu zmiękczenia nawierzchni bitumicznych twardych i wygładzonych przez ruch kołowy, stosuje się również smoły o niskiej wiskozie. Smołę o wysokiej wiskozie, ze względu na jej gęstość i zdolność zlepiania (wiązania), stosuje się do budowy nawierzchni smołobetonowych.