W drogownictwie stosowane są następujące rodzaje smół: a) smoła destylowana, tj. oczyszczona przez destylację smoły surowej; jest to najpośledniejszy gatunek smół drogowych, o niewiadomym stosunku składników; b) smoła drogowa zwykła w czterech gatunkach, różniących się lepkością (wiskozą): SZ, S I, S II, S III; c) smoła drogowa stabilizowana (z domieszką asfaltu), również w czterech gatunkach: SSZ, SS I, SS II, SS III; d) smoła preparowana, zwana dachową; e) smoły specjalne. Najczęściej stosowane są smoły drogowe zwykłe i stabilizowane. Do robót drogowych stosuje się również mieszaniny asfaltów ponaftowych lub naturalnych ze smołą, czyli asfalty zmiękczane smołą. Lepiszczami preparowanymi do budowy dróg są poza tym emulsje smołowe. Smoły stosuje się w drogownictwie przeważnie na gorąco, podgrzewając je przed zastosowaniem do temperatury 120°C. Można je również stosować na zimno, po rozcieńczeniu w rozpuszczalnikach bitumów. Rozpuszczalniki ulatniają się następnie z gotowych nawierzchni, a pozostaje zestalona warstwa smoły. Tak rozcieńczone smoły nazywają się smołami płynnymi. Rozpuszczalnikami do preparowania smół na zimno są benzole, solwentnafta i in. Produktem wyjściowym do preparowania smoły płynnej może być zarówno smoła drogowa zwykła, jak i stabilizowana.