Stale nierdzewne a korozja

img22Stale nierdzewne a korozja

Stale nierdzewne a korozja. Stale nierdzewne w zależności od przeprowadzonej obróbki cieplnej wykazują większą lub mniejszą odporność na działanie atmosferycznych czynników korozyjnych. Z korozyjnego punktu widzenia obróbka cieplna tych stali powinna zapobiegać wytwarzaniu się mikroogniw przy równoczesnym uzyskiwaniu odpowiednich własności mechanicznych materiału. Dla przykładu należy podać wyniki badań stali zawierającej 14,5% Cr i 0,37% C na działanie wody morskiej, której głównym składnikiem jest chlorek sodowy, spotykany w atmosferze zarówno w czasie transportu morskiego jak i magazynowania w zakładach produkcyjnych (zanieczyszczanie atmosfery przemysłowej działów sąsiadujących z działami obróbki cieplnej używających kąpieli solnych przy obróbce cieplnej). Badania te wykazały, że przy określonej zawartości chromu w stali i prawidłowej obróbce cieplnej odporność na korozję wzrasta ze spadkiem zawartości węgla w stali. Przy stałej zawartości węgla i prawidłowej obróbce cieplnej podwyższenie odporności na korozję uzyskuje się przy wzroście zawartości chromu. Naprężenia występujące w materiale względnie jego obróbka na zimno zmniejszają odporność na korozję oraz sprzyjają powstawaniu korozji wżerowej. Przypadek ten był omówiony i zilustrowany przy omawianiu zagadnienia występowania ogniw miejscowych i wyjaśniony z punktu widzenia teorii elektrochemicznej. Jeśli materiał był poddany obróbce na zimno, celowe jest poddanie go procesowi wyżarzania stabilizującego w celu usunięcia naprężeń wewnętrznych, które występują np. w miejscach poddanych gwintowaniu za pomocą walców, moletowaniu, nitowaniu itp. Zabieg wyżarzania stabilizującego zmniejsza uczulenie tych miejsc na występowanie korozji atmosferycznej.