„Termit”. Jest to środek patentowany produkowany z betanaftolu i siarczanu żelaza (odpadowego), obecnie jeszcze mało rozpowszechniony. Ma postać płynną, jęst oleisty, o ciemnej barwie. Rozpuszcza się w nafcie i benzynie, jest niewypłukiwalny, nie rozpuszczą się w wodzie. Posiada dużą siłę toksyczną, nie jest lotny, wsiąka szybko w drewno, barwiąc je na kolor lekko brązowy. Obniża zapłon drewna. Nie jest szkodliwy dla zdrowia. „Termit” może być stosowany jako grunt pod farby olejnej podobnie jak „Xylamit” z tym, że nie może stanowić podkładu pod farby zbyt jasne. Impregnowanie (trwałe) przeprowadza się przez smarowanie lub przez nasycanie. Może on być stosowany zarówno do drewna suchego jak i wilgotnego (stolarka budowlana, konstrukcje dachowe, baraki, ślepe i białe podłogi, legary itp.). Sposób, użycia: powlekanie pędzlem względnie kąpiel w gotowym preparacie. 1 kg „Termitu” wystarcza na zaimpregnowanie 6—8 m2 drewna.

„Pasta M”. Jest to fluorek sodu w bardzo silnym stężeniu, z dodatkiem dwunitrofenolu. Ma ona konsystencję ciała olejowego półpłynnego. Rozpuszcza się w wodzie, barwi drewno na kolor żółty i z tego wzglądu nie należy jej stosować pod powłoki farb. Jest silnie trująca, działa szkodliwie na organizm, nie nadaje się do impregnowania budynków mieszkalnych. Przy przeprowadzaniu impregnacji należy zachowywać wszelkie środki ostrożności. „Pasta M” stosowana jest w zasadzie do drewna w budynkach niemieszkalnych i jako środek odgrzybiający. Służy do zabezpieczania przyziemnych i nawodnych części słupów, pali mostowych i innych elementów napowietrznych, narażonych na gnicie. Smaruje się ją na gorąco (temp. 70°C). Drewno może posiadać dowolną wilgotność. „Pasta M” rozprowadzana jest w bębnach blaszanych wagi 100 kg, o określonym terminie zwrotu.