W celu należytego wykorzystania pełnej ilości tlenu uniknięcia zwrotów butli zawierających pewną ilość tlenu niewykorzystanego! konieczne jest dokładne obliczanie stopnia wykorzystania tlenu przy; wykonywanych robotach. Objętość tlenu w butli oblicza się przez pomnożenie ciśnienia tlenu przez wodną pojemność butli. Przy stałej temperaturze objętość gazu jest odwrotnie proporcjonalna do ciśnienia. Przy ciśnieniu 150 atm. tlen zajmuje w butli 40 l objętości. Objętość tego tlenia przy rozprężeniu wynosiłaby 150 X 40 czyli 6000 l. Należy przeto rozumieć, że zawartość butli o pojemności. 40 l przy ciśnieniu 150 atm. wynosi około 6 m3 tlenu. Do obliczenia ilości zużywanego tlenu stosuje się (najpopularniejsza metoda) następujący wzór: zużycie tlenu = (Pi — P2)xW gdzie: Pi (atm.) – ciśnienie tlenu w butli przed pracą, P2 (atm.) – ciśnienie tlenu w butli po pracy, W – wodna pojemność butli (np. 40 l). Bardziej dokładne obliczenie ilości tlenu w butli wymaga zastosowania nieco innego wzoru: Objętość gazu=PW/K gdzie: P – ciśnienie przy 15°C, W – pojemność wodna butli (np. 40 l), K – współczynnik o wielkości zależnej od ciśnienia, wynoszący przy ciśnieniu 150 atm. 0,914; obliczenie wymaga korzystania z wykresów krzywej współczynnika; wykresy takię powinny znajdować się wszędzie tam, gdzie wykonuje się stałe i duże roboty spawalnicze. Butle są opakowaniem wymiennym względnie zwrotnym. Nie nadają się do ładowania innymi gazami, tak jak butle do innych gazów nie mogą być napełnione tlenem. Przy wszelkich dostawach tlenu dostawca powinien (jest zobowiązany) podawać wyraźnie w dowodach dostawy i listach przewozowych: nazwę, adres, Nr wytwórni, ilość tlenu, w m3, Numery dostarczanych butli, a w przypadkach dostaw z odbiorem technicznym załączyć do listu przewozowego kopię dowodu dostawy. Dostarczenie tlenu koleją może odbywać się tylko w wagonach krytych i zamkniętych. Za zgodą odbiorcy, wyrażoną w zamówieniu dopuszczalne są odchylenia od wymagań jakościowych i ilościowych normy. Odchylenia te powinny być jednak ściśle podawane.