Stosuje się ją luzem, w postaci następujących wyrobów: a) sznury z wełny żużlowej, o grubości 30, 40 i 50 mm, splatane cienkim drutem żelaznym żarzonym o średnicy 0,3 mm; b) płyty z wełny żużlowej w oplocie siatki drucianej, o grubości 3—10 cm, wielkości od 40X50 cm do 80X100 cm (siatka druciana o przelocie oczek 20 mm, średnicy drutu 0,6 mm); jako spoiwa używa się asfaltu lub szkła wodnego; c) płyty z wełny żużlowej w tekturze, zwane kasetami „Teklit”; są to kasety o wymiarach 500X380X100 mm, produkowane 1 papy izolacyjnej, z wkładką tekturową o 15 komórkach; zakładki i szwy zalane są hermetycznie lepikiem bitumicznym; ciężar pojedynczej płyty wynosi 21 kg.; d) otuliny z wełny żużlowej w oplocie siatki drucianej, o długości 50 cm, grubości 3—12 cm, średnicy wewnętrznego otworu 3,3—42 Wełna żużlowa i wyroby dystrybuowane są przez CHMB-B/S Papy i Izolacji w Stalinogrodzie. Podczas transportu i magazynowania winny byc chronione od wilgoci. Opakowanie stanowić mogą bele i worki papierowe. Normy ładowności przesyłek wagonowych wynoszą od -3 (gatunek „0″) do 6 t (gatunek „1″).