Klej bursztynowy. Synonim: klej chromowy. Otrzymywany jest z odpadków skór garbowanych solami chromowymi — „wiórów chromowych”. Jest to klej o małej lepkości, słaby, ustępujący jakościowo klejowi kostnemu. Może być stosowany w niektórych . wypadkach w miejsce kleju skórnego lub kostnego, przy uzgodnieniu jednak z jednostką techniczną wykonującą roboty. Worki papierowe wagi 100 kg. Wymaga magazynowania w pomieszczeniu suchym. Klej kostny. Synonimy: klej malarski, klej stolarski. Otrzymuje się z kości zwierzęcych przez zamianę na drodze procesów chemicznych nierozpuszczalnej osseiny w rozpuszczalną glutynę. PN rozróżnia trzy gatunki kleju kostnego zależnie od wiskozy: gatunek wyższy o lepkości powyżej 2,4°E, średni 2,0—2,4°E, niższy poniżej 1,8—2,0°E. Porównanie wiskozy kleju kostnego z wiskozą kleju skórnego wskazuje wyraźnie na bezsporną wyższość kleju skórnego. Suchy klej kostny nie powinien zawierać ponad 17% wody. Odczyn kleju bywa kwaśny, obojętny lub słabo zasadowy; barwa od jasnożółtej do ciemnobrązowej. Klej kostny produkowany jest w postaci tabliczek, perełek, łusek, proszku, łomu lub galarety. Stosowany bywa przede wszystkim jako klej malarski oraz domieszka do masy izolacyjnej, jak również do produkcji emulsji do piano betonów, do izolacji rur i zbiorników oraz w budownictwie przemysłowym do malowania wnęk stacji transformatorowych. Może być poza tym stosowany do robót stolarskich, mimo że wykazuje mniejszą siłę wiązania niż klej skórny. Z uwagi na dość wysoką cenę oraz deficytowość surowców należy ograniczać jego stosowanie do celów malarski h i zastępować go klejem roślinnym znacznie tańszym i mniej deficytowym. Materiałami zastępczymi kleju kostnego są klej kazeinowy i klej roślinny malarski. Klej kostny należy przechowywać w pomieszczeniach suchych i przewiewnych.