Adhezol WS. Adhezol WS jest to żywica niereaktywna, kondensat produkowany na dwufenylopropanie i aldehydzie mrówkowym, łatwo rozpuszczający się w alkoholu, ksylenie i estrze toluolu. Posiada punkt topliwości 95—115°C (żywica wysokotopliwa). Adhezol nie nadaje się do celów elektrotechnicznych, natomiast nadaje się w połączeniu 2 szelakiem naturalnym do wyrobu politury. Posiada dużą przyczepność do drewna. Politura na adhezolu wymaga dłuższego czasu, schnięcia, daje powłokę o małej plastyczności, jest dość trudna w użyciu, wymaga większego zużycia na jednostkę. Dalsze badania nad adhezolem wykażą, czy zastąpi on w zupełności szelak naturalny. Żywice szelakowe produkowane przez spółdzielczość, otrzymywane są: a) drogą podwójnej kondensacji krezolu w pierwszej fazie z acetonem, w drugiej fazie z formaldehydem: odznaczają się zupełną bezbarwnością, dobrą światłotrwałością, odpornością na wodę i wpływy atmosferyczne; b) drogą kondensacji fenolu lub krezolu z formaldehydem podobnie jak nowolaki, z tą różnicą, że do roztworu spirytusowego tych żywic dodaje się pewną ilość plastyfikatorów, jak trójkrezylofosforan, ftalan dwubutylu, różne kwasy tłuszczowe itp.; c) drogą kondensacji formaliny i dwufenylopropanu. Inne szelaki zastępcze typu albertoli, gliptali względnie alkidali powstają w drodze kondensacji kwasów polikarbonowych (kwas ftalowy) oraz alkoholi wielowartościowych, jak glikole i gliceryna. Albertole otrzymuje się również drogą działania kwasów mono- i polikarbonowych na żywice fenolowe. Produkty te są podobne pod względem charakteru żywicowego do szelaku naturalnego, mają silny połysk, są odporne na wodę. Wskazane jest używanie do politurowania razem z szelakiem naturalnym. Do politurowania drewna (powłoki gruntowe i wierzchnie) stosuje się również politurę opartą na lakierze nitrocelulozowym. Politura ta jest twarda, o dużym połysku, odporna na spirytus i wodę.