Poza podstawowymi kitami produkowanymi na pokoście lub na oleju, wytwarza się zazwyczaj w miejscu wykonywania robót lub na specjalne zamówienia wyszczególnione niżej rodzaje kitów. 1. Kit olejowy odporny na wodę. Produkuje się go z następujących surowców 7 części gaszonego proszku wapiennego (CaOH2), 3 części miałkiej mączki ceglanej, 2 części szkła sproszkowanego i 2 części oleju lnianego. Można go wytwarzać ewentualnie również innym sposobem, mianowicie z 4 części glejty ołowianej, 2 części kalafonii i 1 części kredy szlamowanej. Otrzymana masa winna być użyta niezwłocznie po wyprodukowaniu. 2. Kit do żelaza. Jest to mieszanina 100 części opiłek żelaznych, 1 części siarki i 1 części chlorku amonu (salmiaku), roztworzona gorącą wodą lub mieszanina drobno zmielonych: 6 części gliny, 1 części opiłek żelaznych z pokostem lnianym lub 1 części białej glinki, 1 części Bieli ołowiowej i 1 części braunsztynu — zarobiona olejem lnianym. 3. Kit kwasoodporny. Stosowany jest w budownictwie przemysłowym podobnie jak zaprawy kwasoodporne. Otrzymuje się go kilkoma metodami: 1) zarobienie szkłem wodnym pyłu kwarcowego (krzemionki) przy zastosowaniu jako katalizatora fluorokrzemianu sodu; 2) zmieszanie 10 części proszku azbestowego, 1 części bieli barytowej (szpatu ciężkiego) z 10 częściami szkła wodnego sodowego 40°Be; 3) zmieszanie odsianego ż piasku pyłu krzemionkowego (Si02) z 1 częścią mączki azbestowej i 2 częściami szkła wodnego 40°Be (do natychmiastowego użycia); 4) zarobienie smołą węglopochodną 1 części szamoty sproszkowanej z 3 częściami gliny zmielonej. 4. Kit kamieniarski (do sklejania płyt i okładzin kamiennych). , Otrzymywany jest z gipsu, bieli cynkowej, kalafonii, wosku, szelaku i odpowiedniego barwnika. Dobór składników uzależniony jest od przeznaczenia do takiego czy innego kamienia. Kit kamieniarski stosowany, jest do zalewania szczelin i uszkodzeń w kamieniach, przed polerowaniem powierzchni kamienia (na gorąco, przy użyciu kolby lutowniczej), 5. Kit do rurociągów wodnych względnie parowych. Otrzymywany jest przez zarobienie rozcieńczonym kwasem siarkowym 60 części opiłek żelaznych, 2 części chlorku amonowego i 1 części siarki (kwiatu). 6. Kit do klejenia drewna z kamieniem. Otrzymywany jest z kleju zwierzęcego (np. kostnego) i gipsu palonego. 7. Kit asfaltowy. Nadaje się do niezwłocznego użycia. Służy do sklejania metali, szkła, kamieni, drewna, papy oraz innych materiałów. 8. Kit piecowy. Jest to mieszanina szpatu ciężkiego .(barytu) z kredą, kaolinem i szkłem wodnym. 9. Kit pokostowy odporny na papę. Otrzymywany jest przez zarobienie pokostem na ciasto mieszaniny 2 części gładzi ołowianej, 1 części miałkiego piasku oraz 1 części miałkiego, palonego wapna (mączki wapna palonego). 10. Kit pokostowy do drewna. Otrzymywany jest przez zmieszanie 3 części wapna gaszonego, sproszkowanego, 2 części; mąki żytniej pytlowej i 2—3 części pokostu lnianego. Jest wyjątkowo odporny na działanie wpływów atmosferycznych. 11. Kit do klejenia celuloidu z metalami. Otrzymywany jest przez zmieszanie 3,5 części kalafonii z 0,2 częściami kamfory i rozpuszczenie w 6,5—7 częściach spirytusu o mocy 96°. 12. Kit do łączenia różnych tworzyw (materiałów). Otrzymywany jest przez zmieszanie 10 części tlenku ołowiu (PbO) czyli „gładzi ołowianej” z 2 częściami gliceryny. Podgrzany twardnieje szybciej. 13. Kit ogniotrwały. Otrzymywany jest przez wymieszanie i utarcie 10 części braunsztynu, 5 części bieli cynkowej i 1 części boraksu sproszkowanego ze szkłem wodnym, aż do otrzymania gęstej papki; twardnieje wolno. Składniki kitu powinno się przechowywać w chłodnych; zamkniętych pomieszczeniach (temperatura od 5°C do 25°C) nie dłużej, jak 2 miesiące.