Korozja miedzi. Miedź jako materiał, z którego wytwarzane są części maszyn i urządzeń znajduje często zastosowanie i z tego względu korozja tego metalu oraz jego stopów często występuje w praktyce magazynowej. Produkty korozji miedzi i jej stopów składają się przeważnie z siarczków, tlenków, węglanów, chlorków i wodorotlenków. Skład produktów korozji zależy od składu atmosfery działającej na metal lub stop. Mają one przeważnie zabarwienie zielone, brunatne względnie czarne. Korozja zachodzi przy wilgotności względnej powietrza powyżej 63%.B W wyniku procesu korozji powstają zasadowe siarczany, węglany i chlorki np. o składzie: CuS04 • 3 Cu(OH)2, CuC03 • 3 Cu(OH)2, CuCl2 • 3 Cu(OH)2. Produkty te pokrywają metal równomierną warstwą zmieniającą wygląd powierzchni. Mosiądz jest materiałem często spotykanym w magazynach. Niekiedy stop ten jest pokrywany powłoką Ochronną na drodze pasywacji. Korozja mosiądzu pod wpływem działania czynników atmosferycznych przebiega w warstwie elektrolitu pokrywającego stop, w ten sposób, że do roztworu przechodzi zarówno miedź jak i cynk. Miedź wydziela się następnie w postaci brunatnego osadu na powierzchni mosiądzu. To wtórne osadzanie się miedzi jest połączone z odcynkowaniem mosiądzu i poważnymi ubytkami w materiale. Pasywacja w chromianach względnie kwasie chromowym zapobiega w większości przypadków korozji atmosferycznej mosiądzu, jeśli starannie zostają usunięte resztki kąpieli pasywującej przez płukanie w wodzie. Wskutek obróbki mechanicznej względnie plastycznej mosiądzu powstają w tym stopie naprężenia wpływające na korozję. Mogą one być usunięte przez wyżarzanie w temp. 250—300°C przez kilka godzin lub w temperaturze rekrystalizacji mosiądzu (powyżej 320 °C).