Stosowanie cyny na metale. Cyna nakładana jest na stal, żeliwo lub metale nieżelazne drogą zanurzania wyrobu do stopionego metalu, względnie galwanicznie. Wyroby cynowane ulegają korozji atmosferycznej w porach powłoki cynowej, która jest powłoką katodową, a więc jej obecność sprzyja zachodzeniu procesu korozji wżerowej. Powłoka cyny nie jest odporna na działanie takich czynników atmosferycznych jak chlorki, dwutlenek siarki i siarkowodór, które powodują ciemnienie powłoki. Z tego względu wyroby powlekane cyną przy ich długotrwałym magazynowaniu muszą być zabezpieczone przed skorodowaniem, bądź przez pasywowanie, bądź przez stosowanie różnych metod ochrony czasowej jak opakowanie z osuszaczem, warstwa oleju itd. Nadtapiane powłoki cynowe mają znacznie większą odporność na korozję niż powłoki otrzymane z kąpieli galwanicznych i później nie nadtapiane. Powłoki cynowe na elementach aparatury elektrycznej, pomiarowej oraz precyzyjnej powinny być w szczególności poddawane temu procesowi; mającemu na celu uzyskanie gładkiej i nieporowatej powłoki ochronnej. Na powłokach cynowych występuje stosunkowo szybko nalot zmieniający ich połysk. Przed występowaniem tego zjawiska chroni się wyroby cynowane przez pasywowanie w alkalicznych roztworach chromianowych. Warstewka pasywna, niewidoczna na metalu, znacznie zwiększa odporność powłok cynowych na zmatowienie oraz powstanie tzw. „ciemnienia siarczkowego”, jednego z najczęściej spotykanych objawów korozji atmosferycznej cyny.