Pokrywanie metali innymi metalami. Powłoki szczelne i o dobrej przyczepności do podłoża można otrzymać za pomocą metod elektrolitycznych. W celu uzyskania efektów zdobniczych najczęściej nanosi się powłoki niklowe, miedziane lub srebrne, ewentualnie złote. Wprawdzie niklowanie i miedziowanie elektrolityczne można przeprowadzać w roztworach prostych soli tych metali (np. siarczanu niklawego lub siarczanu miedziowego) z odpowiednimi dodatkami, ale powłoki uzyskiwane tą drogą są dalekie od doskonałości, szczególnie przy zastosowaniu dość prymitywnych, z konieczności, metod elektrolizy dostępnych dla majsterkowicza. Należy się tu zawsze liczyć z możliwością otrzymania powłoki dość gruboziarnistej, porowatej i o niezbyt dobrej przyczepności do podłoża, szczególnie jeśli tym podłożem jest żelazo. Najlepsze wyniki otrzymuje się w procesach srebrzenia przedmiotów wykonanych z miedzi lub jej stopów. Chromowanie elektrolityczne prowadzi się w roztworach o prostym składzie (kwas chromowy), ale proces wymaga podwyższonych temperatur i dużych gęstości prądu, a więc warunków trudnych do zrealizowania w domowej pracowni chemicznej.
Powłoki miedziane, niklowe lub srebrne bardzo wysokiej jakości otrzymuje się w kąpielach zawierających silnie trujące cyjanki, a zatem nie kwalifikowanych do wykonania w pracach amatorskich.