C. obj. gipsu budowlanego wynosi 650—850 kg/m3 w stanie luźno usypanym, c. wł. 2,5—2,7 g/cm3. Niezbędna ilość wody w normalnym zaczynie gipsowym (tzw. stosunek wodno-gipsowy) waha się dla gipsów polskiej produkcji w granicach 0,5—0,7. Wzrost tego stosunku wpływa na znaczne obniżenie wytrzymałości gipsu. Gips jest spoiwem powietrznym. Proces wiązania polega na chemicznym przyłączaniu wody, przy którym powstają efekty cieplne (teoretycznie 27 cal/kg gipsu półwodnego) oraz zwiększa się objętość masy o 0,8%.

Gips jest spoiwem szybkowiążącym. Początek wiązania normalnego zaczynu może nastąpić po upływie 3 min., przeważnie jednak proces ten rozpoczyna się po upływie 8—10 min., kończy się natomiast po 14—20 min. Bezpośrednio po stwardnieniu wytrzymałość gipsu jest stosunkowo mała. W przeciwieństwie do spoiwa cementowego wzrost wytrzymałości gipsu jest zależny od odparowania niezwiązanej wody (schnięcia), nie zależy natomiast od czasu dojrzewania. Najwyższa wytrzymałość jest osiągana po zupełnym wysuszeniu.